De afgelopen weken werd ik door ernstige huishoudelijke zorgen gekweld. Onze droger draait zich al weken piepend en krakend in de richting van zijn laatste adem. Het is tragisch om die laatste stuiptrekkingen te moeten aanschouwen. Bovendien komt de was er net zo vochtig uit als hij erin gegaan is. Aldus zit er niets anders op dan een nieuw exemplaar aan te schaffen.
Een drogerkenner ben ik echter niet, en de gemiddelde witgoedverkoper heeft maar één doel: mij zo snel mogelijk de duurste machine aan te laten schaffen. Daarom besloot ik allerlei vergelijkingssites te raadplegen. Al snel raakte ik geboeid door de reviews, die alleraardigste miniverhaaltjes van bezorgde medeburgers. Iemand meldde dat zijn kleding volstrekt verfomfaaid uit zijn dure droger kwam. In gedachten zag ik de mevrouw in kwestie urenlang wanhopig met een peperdure strijkbout haar tot prop bijeen gekreukte jurk tevergeefs weer glad te strijken. Een andere dame schreef dat haar aangeschafte apparaat een gekmakend irritant geluid maakte. Bedoelde ze gepiep, een naar gezoem of een nummer van Frans Bauer? En een heer van 65 jaar bleek teleurgesteld te zijn dat zijn droger geen trommelverlichting had.
Trommelverlichting, nog nooit van gehoord. Ik fantaseerde dat de reeds gepensioneerde heer met een glas wijn plaatsnam tegenover de draaiende trommel en doezelend staarde naar zijn tollende onderbroeken. Niet eens zo’n onaardig idee eigenlijk, zeker toen ik las dat de drogers een zekere vochtige warmte afgeven. Aangename tropenlucht, vertaalde ik gedachten. Inmiddels zoek ik naar een droger met trommelverlichting die tijdens het draaien muziek van Nick Drake afspeelt. Helaas heb ik die tot heden nog niet weten te vinden.