Kijk eens aan: eindelijk heeft een onderwijsinstelling besloten paal en perk te stellen aan naakte navels, diepe decolletés en blote benen in de klas! Op het Stanislascollege is het zichtbaar maken van borsten, benen en billen voortaan taboe. Met de zomer in aantocht heeft de school leerlingen verboden te korte rokjes, broeken en truitjes in de klas te dragen. Vrouwen zullen zeggen dat meisjes moeten kunnen dragen wat ze willen. Maar als man vind ik eigenlijk veel te zeggen voor de actie van de school. Ooit stond ik zelf voor de klas.
Ik herinner mij een groep vol adolescente jongedames, de een nog mooier dan de andere. Dat zie je als man, excusez le moi. Ik ben nu eenmaal niet van staal. Bovendien kan ik mijn mannelijke instincten nu eenmaal moeilijk uit het oudste deel van mijn hersenen verbannen. Op de eerste rij zat een meisje dat net voor de les een tatoeage op haar bovenarm had laten zetten. Vlak naast de nog glimmende huidschildering scheurden haar reusachtige borsten het veel te krappe shirtje zowat aan flarden. Naast haar zat een meisje van wie het decolleté zowat tot haar navel reikte. En op de eerste rij toonde een leerlinge mij pontificaal een groot deel van haar blubberende buik.
Werkelijk, ik deed mijn best om alle blote schoonheid te negeren, maar mijn primitieve mannelijke blik had moeite om tussen al die borsten, glimmende navels en trillende buiken de gezichten van die lieve meisjes te ontwaren. Op het strand neem ik de contouren van het vrouwelijk lichaam graag tot mij. Maar op mijn werk geef ik de voorkeur aan katoen, polyester en wol. Kennis vraagt om concentratie. Niet om naakte huid. Want laten we wel wezen: de geest is gewillig, maar het lichaam zwak.