Om mij heen gaat iedereen over op de e-reader. Ik weiger het. Echt papier wil ik in mijn handen houden, met vettige vingers bladzijden omslaan en beduimelde ezelsoren maken. Daarna wil ik het boek met littekens in zijn rug een plek geven in mijn overvolle boekenkast. Maar ik weet dat ook ik ooit om zal gaan, omdat de tijd nu eenmaal verder schrijdt.
Is de langspeelplaat niet op dezelfde wijze uit mijn leven verdwenen? Ooit was hij de trouwe kameraad van mijn jeugd. Ik genoot van de krassen op het vinyl, het geruis, de naald die af en toe bleef hangen. Al mijn spaargeld zat erin, de schamele guldens dat ik had verdiend met het rondbrengen van kranten en het plukken van appels. De lp was mijn zwarte goud. De groeven in de langspeelplaat meanderden niet alleen muziek, maar ook herinneringen aan meisjes waarmee ik voor de pick-up had gezeten, zoenend, frummelend, pratend over een toekomst die we nooit samen zouden beleven. Zo is I am sailing van Rod Stewart voor eeuwig gekoppeld aan Paula. Rood haar had ze, en sproeten, maar daarna sloop ze op kousenvoeten geruisloos uit mijn leven.
Precies zo geleidelijk verdween de lp uit mijn bestaan. De cd nam zijn plek in. En nu pakken de mediaspeler en I-pad het stokje over van de cd, dat zinloze zilveren schijfje dat vanuit de kast zal verhuizen naar de vergetelheid op zolder. De gapende gaten in de kast zal ik vullen met mijn boeken.
Maar dat is tijdelijk, ik besef het terdege. Ook zij zullen uit mijn leven verdwijnen, niet eens naar een e-reader, maar naar de cloud. Overal en nergens. Bits en bytes versperren de weg naar de romantiek van het verleden.