Uit onderzoek blijkt dat een gemiddelde damestas 34 attributen bevat. Ik kan mij daar wel iets bij voorstellen – alle vrouwen die ik ken sjouwen elke dag een uitpuilende handtas met zich mee. Voor mij als man blijft de inhoud van die hutkoffers een goed bewaard geheim. Er valt niets te verbergen, maar de rits blijft gesloten.
Tot afgelopen zaterdag, toen ik in een drogist achter een vrouw stond die niet meteen in staat was haar portemonnee uit haar damestas tevoorschijn te toveren. Ze diste eerst twee tubes handcrème op en daarna achtereenvolgens een foto van een blozend jongetje, een mobiele telefoon en een klein notitieblokje. Mompelend grabbelde ze verder, langs drie leesbrillen, tubes make-up, een flesje parfum en een rolletje pepermunt. Ik boog me voorover en zag in de diepte van de tas papieren zakdoekjes liggen, een stuk of zes pennen en een flesje toiletbrilreiniger.
Wat moet zo’n vrouw toch met al die spullen, vroeg ik me af. Je zet toch nooit drie leesbrillen tegelijk op, althans ik niet. Als man draag ik in de buitenwereld slechts mijn portefeuille, mobiele telefoon en sleutelbos met mij mee, ruim voldoende om me overal te redden. Een vrouw sleept in haar handtas zo’n beetje de hele huisraad mee. Al die spullen komen altijd wel een keertje van pas, hoorde ik een paar vriendinnen uitleggen. Je weet immers maar nooit. Ze begrepen daarom volkomen waarom een vrouw drie leesbrillen in haar tas propte. Dat was toch handig voor het geval ze er eentje kwijt zou raken? Vanuit diezelfde logica denk ik te begrijpen waarom een vrouw altijd een foto van haar geliefden in die handtas propt. Zo is ze nooit alleen, en dat geeft in deze wereld vol gevaar een veilig gevoel.