De avondwinkel is een van de mooiste voorzieningen die een stad rijk is. Het is de plek waar de essentie van het leven is samengevat in stoffige schappen, plakkende vloeren en loeiende koelvitrines. Ik kom er graag. Laatst betrad ik de avondwinkel aan de Binnenwatersloot om een kapsalon te kopen, een maaltijd die bestaat uit slappe frites, vet vlees en een dikke laag knoflooksaus en sambal . Een koolhydratenbom.
De avondwinkel begrijpt als geen ander het dierlijke wezen van de mens. Tegenover de toonbank schetterde een kleine televisie een of andere Bollywoodfilm de winkel in. De eigenaar , smakkend kauwend op een of ander oosterse snack, volgde met argwanende blik mijn zoekende tocht langs de plakkerige schappen met chips, nootjes, wijn en ingeblikte soepen, die zich min of meer rondom de uiterste houdbaarheidsdatum bevonden. In de loeiende koelvitrines wachtten bierblikjes, roséflessen en al lichtelijk verkleurde Franse kaasjes op de door honger en dorst aangedreven handen van bezoekers. Ik vond ook een ruim assortiment diepvriespizza’s en allerhande magnetronmaaltijden. Chili con carne voerde de boventoon. Vet, vooral dat.
Verder zag ik naast de kassa een rol armbanden glinsteren, waarschijnlijk gemaakt door de vingers van kleine kinderen in Bangladesh, en nu bedoeld als lokmiddelen voor de mannen die een nachtelijk scharrelmeisje aan de haak hopen te slaan. De condooms lagen er voor een euro per stuk naast, onder het rek met sigaretten, shag en aanstekers. Groenten had de avondwinkel niet. Dat is alleen maar onnodige ballast voor het leven. Wel zag ik op de onderste plank naast de zakken houtskool vier wc-ontstoppers liggen. Vijf euro vijfennegentig per stuk. Waarschijnlijk is dat de prijs van het leven van de avondwinkel.