Categorie: Columns

Dit is de periode dat veel jongeren een vervolgopleiding moeten kiezen. Ik geef het ze te doen. Jongeren weten tussen hun zestiende en negentiende vaak nog niet eens wie ze zelf zijn, laat staan dat ze een duidelijk beeld hebben van wat ze later willen doen. Ja, iets met mensen, of computers of reizen. Maar… Lees verder Opleiding kiezen op je zeventiende

De toekomst heeft mij in Delft de hand gereikt. Hij neemt me mee langs de Phoenixstraat, de Spoorsingel en de Westvest. Voor weemoed is geen plaats, zegt hij. Dat prettige gevoel van heimwee moet ik in het Hof van Delft achterlaten, de wijk die tot in de jaren twintig van de vorige eeuw een onafhankelijke… Lees verder De schoonheid van de spoorzone

Ik las in een krant dat vrouwen hun curves lief moeten hebben. Van cup A tot en met Z, grote en kleine billen, brede- en smalle heupen, alles is even prachtig. Er zijn zelfs bedrijven die daar wedstrijden voor organiseren. Het was een bericht dat mij werkelijk op het lijf geschreven was. Eindelijk hoef ik mij… Lees verder Heb je curves lief

Vandaag heb ik gestemd op de partij van verbinding. Zo heb ik mijn leven in een politieke keuze omgezet. Ik ben zelf een polderjongen uit de christelijke klei in Leerdam, maar getrouwd met een Hindoestaans-Surinaamse vrouw die geboren is in een buitenwijk van het verre Paramaribo. We zijn er een keer samen geweest. Hindi sprak… Lees verder Partij van de verbinding

Veel modewinkels verkopen versleten kleding, wist u dat? Ik ontdekte het tijdens het winkelen in het centrum van Delft. Normaal gesproken weet ik altijd wel een argument te verzinnen om deze zinloze bezigheid te vermijden, maar ik was moe en niet erg scherp van geest. Bovendien mopperde mijn vrouw dat ik nooit iets met haar… Lees verder De dwaasheid van de mode

De afgelopen dagen was Delft ondergedompeld in blues. In allerlei cafés hoorde ik goede bands, lekkere gitaarsolo’s en lekkere rauwe stemmen. Hier en daar hoorde ik zelfs prachtige folksongs. Maar het was wel vreemd dat alle artiesten tijdens het bluesfestival wit waren, hoorde ik een bezoeker zeggen. Blues is de muziek van Buddy Guy, zei… Lees verder Blues is inktzwart lijden

Nu de verkiezingen in aantocht zijn, verschijnen er opeens allerlei loslopende politici in Delft. Zo was er een vriendelijke meneer uit de Tweede Kamer die mij zomaar een kopje koffie op de markt aanbod en vroeg of ik wist waarop ik zou gaan stemmen. Tja, daar ging ons vlotte gesprek. Ik heb namelijk geen duidelijke… Lees verder Politieke twijfels

‘Running towards nothing’, zong The Cure ooit. ‘Again and again and again,’ voegden ze er daarna aan toe. Als tiener luisterde ik er vaak naar, somber gesteld als ik nu eenmaal was. Het nummer gaat over een onbereikbare liefde, maar ik beschouwde de tekst als een spiegel van mijn leven. Waar leefde ik eigenlijk voor?… Lees verder We maken elkaar gek

Ik ben een blanke man van vijftig. Vroeger viel je daar niet mee op. Je verdween eigenlijk gewoon een beetje naar de stapel verloren gegane glorie, in de hoek van de kamer, naast de kattenbak en de stapel oude kranten. Het beste was al achter de rug en de rest van het leven bestond zo’n… Lees verder Het gaat goed in 2017