Dit is mijn laatste column van 2016, het jaar waarin ik afscheid heb moeten nemen van een deel van mijn jeugd. George Michael, Prince, Leonard Cohen en David Bowie, allen lieten dit jaar het leven. Hoe vaak heb ik niet tot diep in de nacht naar hun muziek geluisterd. Het waren muzikale iconen die mij… Lees verder Weemoedig het jaar uit
Categorie: Columns 2016
1 + 1 = 3 of anderhalf
1 + 1 = 3, vertelde een bestuurder mij laatst. Dat leek mij echt onjuist, maar toen ik merkte dat zijn volgelingen zijn antwoord klakkeloos accepteerden, zweeg ik. Wel lag ik er ’s nacht wakker van; er moest iets grondig misgegaan zijn op mijn lagere school. Toen ik een andere beleidsmaker hoorde zeggen dat 1… Lees verder 1 + 1 = 3 of anderhalf
Tear down this wall!
‘Tear down this wall!’ Dat was de historische oproep van de Amerikaanse president Ronald Reagan aan Gorbatsjov, leider van de Sovjet-Unie, tijdens een toespraak bij de Berlijnse muur in 1987. Twee jaar later was het zover. Een uitzinnige mensenmenigte brak eigenhandig de in bloed gedrenkte scheidingswand af. Ik zie nog steeds de verbijstering op de gezichten van de soldaten die 28 jaar de… Lees verder Tear down this wall!
Het kind in de man
Een man is en blijft een kind. Zelfs als hij de vijftig allang gepasseerd is. Op lichtjesfeest in Delft zag ik drie heren van middelbare leeftijd een fraaie demonstratie geven van dit niet te ontkennen feit. De huizen langs de grachten waren prachtig verlicht. Paars, groen, blauw, groen: het centrum kleurde als een regenboog. Een… Lees verder Het kind in de man
Eindelijk hebben we geen allochtonen meer
Sinds deze week hebben we in Nederland geen allochtonen meer. En dat dankzij het afschaffen van het woord allochtoon. Zo makkelijk kunnen dingen gaan. Marokkanen bestaan trouwens ook niet meer, net zomin als Turken, Surinamers en Antillianen. Vanaf nu wonen er in Nederland alleen maar Nederlanders. Nederlanders vieren Divali, Nederlanders op een scooter plegen straatroven,… Lees verder Eindelijk hebben we geen allochtonen meer
De nachtelijke anonimiteit van de boze burger
Weet u hoe ik mijn eigen keel moet doorsnijden? Ik hoop dat u het antwoord weet, want die vraag houdt me al nachtenlang uit mijn slaap. Het advies om de hand aan mijn eigen keel te slaan, ontving ik via Twitter. Een paar weken daarvoor had ik een bericht ontvangen waarin werd gemeld dat ik… Lees verder De nachtelijke anonimiteit van de boze burger
De juistheid van de papierversnipperaar
De minibibliotheek rukt op. Ze zijn in steeds meer straten te vinden. Mooi natuurlijk, die gratis boeken. Aan de andere kant tref ik in die straatbibliotheken zelden hoogwaardige literatuur aan. Veelal zijn ze gevuld met literaire thrillers. En boeken van Heleen van Royen, met vreemde vlekken bij haar foto op de achterkant. Ook trof ik… Lees verder De juistheid van de papierversnipperaar
De essentie van een vriendschap
Wat is vriendschap eigenlijk? De vraag werd gesteld door een van mijn vrienden, tijdens een van de vele diepzinnige gesprekken die we vaak voeren. Het antwoord leek in eerste instantie gemakkelijk, maar naarmate het gesprek vorderde bleek de vraag complexer dan we dachten. Is iemand een vriend om datgene wat hij je geeft? Aandacht bijvoorbeeld,… Lees verder De essentie van een vriendschap
Racisme op iedere hoek van de straat
Vier blonde meisjes en zestien Marokkaanse jongens
De onverklaarbare verdwijntruc van sokken
Afgelopen week trof ik in de donkere was drie enkele sokken aan. Eerder in hun leven maakten ze deel uit van een paar, maar hun wederhelft was op een of andere manier spoorloos verdwenen, en dat terwijl ik absoluut zeker wist dat ik ze als stel in de wasmand gegooid had. Uiteraard heb ik de… Lees verder De onverklaarbare verdwijntruc van sokken
De lege aandachttrekkerij van tatoeages
Op deze hoogtijdagen van de zomer zie ik overal mensen met tatoeages op straat paraderen. De korte mouwen en scherp afgesneden jurkjes laten een veelheid aan huidschilderingen zien: katten, engelen, een portret van een schoonmoeder. Laatst nog zag ik iemand met een enorme tatoeage van een hond voorbij fietsen. Ook zie ik vaak onleesbare gedichten… Lees verder De lege aandachttrekkerij van tatoeages
De kracht van de radio
Als jonge tiener luisterde ik bijna iedereen avond naar de radio. Heimelijk onder de dekens zodat mijn ouders het niet zouden merken. Licht uit, koptelefoon op, volume zacht. Ik luisterde altijd met gesloten ogen, het liefst naar praatprogramma’s. Ronflonflon – het werd woensdagavond om elf uur herhaald, weet ik zelfs nu nog – Met het… Lees verder De kracht van de radio
Internet is belangrijker dan een persoonlijk gesprek
Welaan: ik heb 716 contacten op LinkedIn, 414 Facebookvrienden en 360 volgers op Twitter. Mijn sociale leven zit dus wel snor. Wat heet: ik ben een sociaal man die midden in het leven staat. Iedere dag ontvang ik ontelbare likes, retweets, uitnodigingen voor events. Om mij heen zie ik andere mensen ook genieten van zo’n… Lees verder Internet is belangrijker dan een persoonlijk gesprek
De geestelijke leegheid van een killerbody
In een Delftse boekhandel trakteerde een dame zichzelf op een killerbodyboek. Ze sprak er enthousiast over met de verkoopster. Eerst dacht ik ze het hadden over Robocop, een film waarin een robot met benen van ijzer en een menselijk hoofd de mensheid een kopje kleiner maakt. Maar ik was abuis. Daarna meende ik dat ze… Lees verder De geestelijke leegheid van een killerbody
Als ouwe lul tel ik niet meer mee
Helaas, ik tel in deze samenleving niet meer mee. Ik ben namelijk ouder dan vijftig. Volgens de nieuwe generatie ben ik te traag, niet meer in staat om te innoveren en een sta in de weg voor de vooruitgang. De jeugd telt. De toekomst. De voortuitgang. En vijftigers? Die roepen alleen maar dat al die… Lees verder Als ouwe lul tel ik niet meer mee