Al langere tijd heb ik een moeizame relatie met de paraplu. Zeker, het is een handig hulpmiddel waarmee ik mezelf kan beschermen tegen het hemelwater. Maar wanneer het begint te regenen heb ik hem nooit bij de hand. Als ik mijn huis verlaat, schijnt de zon of heeft de weerman een droge dag voorspeld. Vorige week trof… Lees verder Mijn eeuwige strijd met de paraplu
Categorie: Columns 2014
Ik ben helemaal geen Nederlander
Langzaam bekruipt mij het gevoel dat mijn vrouw en ik een rariteit in Nederland zijn. Zij is hindoestaans-Surinaams en heeft de eerste zeven jaar van haar leven doorgebracht in de buitenwijken van Paramaribo. Ik ben een Hollandse polderjongen uit de klei, nou ja, dan wel gelardeerd met wat Duits bloed afkomstig van mijn opa Herbert… Lees verder Ik ben helemaal geen Nederlander
Hoezo de multiculturele samenleving mislukt?
Steeds vaker lees ik dat Delft tot de as van radicale islam in Nederland wordt gerekend. Als ik de media moet geloven bestaat onze prachtige s tad langzaam maar zeker alleen nog maar uit djihadstrijders. Hitsige krantenartikelen, geschreven door journalisten die nuancering allang uit het oog zijn verloren en politici die met ronkende oneliners hun… Lees verder Hoezo de multiculturele samenleving mislukt?
Baarden
Zal ik een baard laten staan? De vraag kwelt mij al weken. Overal om me heen zie ik mannen met baarden paraderen. Op mijn werk, op straat, in de winkel. Er is geen ontkomen aan. Eerst dacht ik dat het weer zo’n voorbijgaande modegril was, opgezet door de slinkse marketeers van grote kappersketens. Maar ik… Lees verder Baarden
Superfood met een kop vol kaloriezorgen
In mijn omgeving nemen steeds meer mensen hun toevlucht tot Superfood. Ze laten wijn, kaas en vlees links liggen en storten zich op chlorella, probiotica, gojibessen, chia zaad en rauwe cacao. Peperduur, maar de superfoodkoekboeken beloven je dan wel een strak lijf waaraan geen grammetje vet meer te ontdekken is. Heidi Klum of Graziano Pellè:… Lees verder Superfood met een kop vol kaloriezorgen
De avondwinkel omvat de essentie van het bestaan
De avondwinkel is een van de mooiste voorzieningen die een stad rijk is. Het is de plek waar de essentie van het leven is samengevat in stoffige schappen, plakkende vloeren en loeiende koelvitrines. Ik kom er graag. Laatst betrad ik de avondwinkel aan de Binnenwatersloot om een kapsalon te kopen, een maaltijd die bestaat uit… Lees verder De avondwinkel omvat de essentie van het bestaan
Als man doe je nooit iets goeds
De relatie tussen man en vrouw blijft ingewikkeld. Op een of andere manier schijn ik als man zelden iets goeds te doen. Als ik de vaatwasser inruim, krijg ik van mijn vrouw te horen dat ik duw, trek en prop. Daarna begint ze de vaat te herschikken, alsof alles daarmee schoner zou worden. Boodschappen doe… Lees verder Als man doe je nooit iets goeds
De kunst van het vragen stellen
Het valt me steeds meer op hoe weinig vragen mensen stellen. Ik besefte het laatst, tijdens een diner bij goede kennissen. Met mijn vrouw luisterde ik beleefd naar alle verhalen die we voorgeschoteld kregen. We informeerden naar de achtergrond van de anekdotes en knikten instemmend waar dat nodig was. Ergens halverwege de avond vroeg de… Lees verder De kunst van het vragen stellen
Oprechtheid in Nepal
Alweer is een jaar voorbij. Het is tijd voor de lijstjes. De mooiste films. De leukste boeken. De beste sporters. Ook ik kijk terug. En in mijn lijst van meest memorabele momenten staat een voorval tijdens mijn reis naar Nepal bovenaan. Het vond plaats in een smalle schaduwrijke steeg, net buiten het centrum van de hoofdstad. Mijn vrouw vroeg een schoenmaker om haar door modder besmeurde schoenen te reinigen. Hij zat op de stoep, naast een hond, zijn twee houten krukken en een geroest kistje waarin hij zijn spullen bewaarde. Zijn krachteloze benen had hij als kussens naar zich toegetrokken.
Omdat het even kon duren, gingen we naast hem zitten. We begonnen met hem te praten, mijn vrouw in het Hindi, ik in het Engels. Hij bleek uit het noorden van India te komen en drie kinderen te hebben. Trots toonde hij ons een ietwat verkleurde foto van zijn gezin. Hij vertelde dat hij zijn jongste kind nog niet had gezien en zijn vrouw blind was – iets wat op de foto duidelijk zichtbaar was. Over een maand hoopte hij weer voor enige weken naar huis te kunnen.
Voetgangers liepen ons voorbij, bevreemd naar beneden kijkend. Boedhistische monnikken keken ons verbaasd aan. Toeristen fronsten hun wenkbrauwen. Wij hoorden daar niet te zitten, de klinkers van het troittoir waren voorbehouden aan de groezelige schoenmaker en de twee zwervers die tegenover ons op de grond zaten. Toen we opstonden vroeg de schoenmaker een belachelijk laag bedrag voor zijn werk. Hij pakte mijn hand en vroeg me of ik wilde beloven dat ik goed voor mijn vrouw zou zorgen. Zijn tiki. Zijn zus. Hij kneep in mijn hand en keek me diep in de ogen. Dat moment neem ik mee naar 2015. Oprechtheid. Daar op die grauwe, grijze stoep.
Ontsnappen aan een feestje waar je niet wil zijn
Soms ben ik op een feest waar ik helemaal niet wil zijn. Of een saaie verjaardag. Een kinderfeestje – dat is het ergste wat er is. Ik ben aanwezig, maar zoek in gedachten naar een manier om zo snel mogelijk te ontsnappen aan de versierde ruimte. Maar ja, hoe doe je dat zonder ruzie te… Lees verder Ontsnappen aan een feestje waar je niet wil zijn
Varkens en hoeren
Deze week hoorde ik in het hartje van Delft drie Marokkaanse jongens naar twee blonde meisjes sissen. Ze bleven achter hen aanlopen, de meisjes lokkend met het klakken van hun tong en het uitspreken van schunnige voorstellen. De meisjes gingen steeds sneller lopen om de jongens van zich af te schudden. Maar ze gaven niet… Lees verder Varkens en hoeren
Robocop is straks gewoon werkelijkheid
In Los Angeles heeft een robot een artikel geschreven over een aardbeving in Californië. Nog voordat een schrijver van vlees en bloed de eerste zin over het natuurgeweld op papier had kunnen zetten, verscheen het stuk van de robot al online. Het technologische wezen doet ook aan misdaadjournalistiek en sportverslaggeving. Robo-journalistiek: ook als schrijver ben… Lees verder Robocop is straks gewoon werkelijkheid
De bungeejumpende burger
Laatst klaagde een van onze Delftse politici zijn nood over de bungeejumpende burger. Een mooi woord. En hoe ongelofelijk treffend ook. De bungeejumpende burger is ondernemend en houdt van risico. Hij vindt niets mooiers dan aan een elastieken koord zestig meter naar beneden te springen en ondersteboven slechts twee centimeter boven de grond tot stilstand… Lees verder De bungeejumpende burger
Gezicht op het dorp dat Delft heet
Delft is eigenlijk een dorp. Overal kom ik bekenden tegen. De kaasboer weet dat ik houd van pittig belegen kaas en dat mijn vrouw zijn kippenworst te zout vindt. De man van de garage kent mij bij naam. En als ik bij Laurens een extra lange frikadel koop, krijg ik gelijk de laatste nieuwtjes over… Lees verder Gezicht op het dorp dat Delft heet
De tijd lost het verleden op in bits en bytes
Om mij heen gaat iedereen over op de e-reader. Ik weiger het. Echt papier wil ik in mijn handen houden, met vettige vingers bladzijden omslaan en beduimelde ezelsoren maken. Daarna wil ik het boek met littekens in zijn rug een plek geven in mijn overvolle boekenkast. Maar ik weet dat ook ik ooit om zal… Lees verder De tijd lost het verleden op in bits en bytes
Sommige meningen zijn meer gelijk dan anderen
In Frankrijk mag cabaretier Dieudonné M’bala niet meer optreden omdat hij racistisch zou zijn. Dat wil zeggen: hij maakte grapjes over Joden en buitenlanders. Dat rechtvaardigt blijkbaar beknotting van de vrijheid van meningsuiting. Hetzelfde zie ik ook in Nederland gebeuren. Je mag zeggen wat je wil , maar wel alleen datgene wat de politieke en… Lees verder Sommige meningen zijn meer gelijk dan anderen