De ongelijkheid in onze samenleving groeit. Mensen met kapitaal zien hun vermogen groeien zonder dat ze daar moeite voor hoeven te doen. Daartegenover staat een uitdijende massa van mensen die hard geraakt worden door de terugtrekkende overheid. Het lijkt geen probleem als u een huis in eigendom heeft, een baan met een prima salaris of een eigen bedrijf dat de economische wind mee heeft.
Maar de lijn tussen succes en financiële misère is flinterdun. U kent ze ook, de mensen die hun baan verliezen, hun huis moeten verkopen en met enorme restschulden blijven zitten. En denkt u eens aan de mensen die met een minimaal salaris hun leven moeten doorkomen. Weet u wat een magazijnwerker verdient? Een postbezorger? U zult er van schrikken. Uit onderzoek blijkt dat de huidige inkomensverschillen leiden tot een tanend vertrouwen in de politiek, de rechtstaat en elkaar. Bovendien veroorzaken ze meer depressies, burnouts en andere psychische klachten.
Maar welke mate van ongelijkheid is nog rechtvaardig te noemen? De filosoof Rawls kan ons helpen. Hij erkent dat mensen geneigd zijn vanuit het eigenbelang te redeneren. Iemand met grote rijkdom zal daarom anders antwoorden dan mensen die de eindjes nauwelijks aan elkaar kunnen knopen. Daarom stelt hij voor om het gesprek over rechtvaardigheid te beginnen vanuit een sluier van onwetendheid, een situatie waarin u uw maatschappelijke positie niet kent, waarin we niet weten of we arm of rijk zijn, jong of oud, slim of dom, allochtoon of autochtoon. Welke regels zou u dan rechtvaardig vinden? Welke mate van ongelijkheid? Hul uzelf eens in die sluier van onwetendheid en denk eens na over een rechtvaardige inkomensverdeling. Uw antwoord zal vol wijsheid zijn.