In Frankrijk mag cabaretier Dieudonné M’bala niet meer optreden omdat hij racistisch zou zijn. Dat wil zeggen: hij maakte grapjes over Joden en buitenlanders. Dat rechtvaardigt blijkbaar beknotting van de vrijheid van meningsuiting. Hetzelfde zie ik ook in Nederland gebeuren. Je mag zeggen wat je wil , maar wel alleen datgene wat de politieke en culturele elite onder de vrijheid van meningsuiting schaart. En daar hoort kritiek op Joden in ieder geval niet bij.
Laatst hoorde ik iemand op een receptie vertellen dat een politieke carrière bij de PvdA in Amsterdam onmogelijk was zonder Joodse wortels. Geschokte reacties waren haar deel. Hoe durfde ze dat te zeggen? Een scherpe opmerking over Joden kan niet. Dan ben je in ieder geval een antisemiet. En vervolgens volgt het verhaal over de Holocaust. Ben je die soms vergeten? Je hoort de woede in elk uitgesproken woord. Ook cynisme over de islam is uit den boze. Dan ben je minstens een haatzaaier. Pek en veren zijn je deel. En zeg niets over buitenlanders, mensen! Arme Gordon. Maakt hij een flauw grapje over Chinezen, krijgt hij van links en rechts te horen dat hij een racist is. Dat hij bijna dagelijks als homo belachelijk wordt gemaakt, telt niet mee.
Mag er dan volgens de heersende moraalridders niets? Jawel, hoor, er is genoeg waarop we mogen schieten. Kritiek op de Nederlandse cultuur. Leuk! Onze waarden en normen belachelijk maken? Lachen, mensen. Het christendom naar de vuilnisbak verwijzen? Fantastisch! God beledigen is leuk. Allah belachelijk maken is kwetsend. Die hele vrijheid van meningsuiting is een farce. Alle meningen zijn gelijk, maar sommige meningen zijn meer gelijk dan anderen. George Orwell zei het al in zijn boek Animal Farm. Zelfs onze grondwet is onvoldoende sterk om deze visie te weerstaan.