Dit is mijn laatste column van 2016, het jaar waarin ik afscheid heb moeten nemen van een deel van mijn jeugd. George Michael, Prince, Leonard Cohen en David Bowie, allen lieten dit jaar het leven. Hoe vaak heb ik niet tot diep in de nacht naar hun muziek geluisterd. Het waren muzikale iconen die mij trouw vergezelden tijdens mijn reis van schuchtere jongeman tot ambitieuze volwassene. Regelmatig draaide ik Suzanne van Leonard Cohen. “And you want to travel with her, and you want to travel blind. And you know that she will trust you. For you’ve touched her perfect body with your mind.” Zo wilde ik jongeman verliefd worden op een vrouw. George Michael, Prince, Leonard Cohen en David Bowie hoorden bij mijn leven, net zoals Belgisch bier, rode wijn en, vaak als de ochtend al gloorde, de moddervette kippenpoten van restaurant Febeau. George Michael was overigens ook verbonden aan het bestaan van mijn zus, toen nog als lid van de meidengroep Wham. Hij prijkte bijna levensgroot op haar kamerdeur, bijna smachtend de camera inkijkend. Na een ruzie met mijn zus heb ik ooit een gat in die deur getrapt, ter hoogte van zijn kruis. Mijn zus en ik hebben het soms nog over dat voorval, vaak met een luide lach. Gezamenlijke herinneringen verbinden – hoe belangrijk is dat toch in een tijd waarin mensen de neiging hebben zich terug te trekken in hun eigen bastion.
De dood van deze muzikale grootheden roept vooral weemoed op, dat prettige gevoel van heimwee. Weer zijn er twaalf maanden verleden aan mijn leven toegevoegd. Ik wentel me graag in die weemoed, inderdaad in gezelschap van dat bier en die rode wijn. Concrete beelden, woorden of gebeurtenissen komen dan niet aan mijn geestesoog voorbij. Weemoed is weemoed, en daarin zit zijn schoonheid.
Ach, 2016. Weer is een jaar voorbij. Weer ben ik een jaar verder verwijderd van mijn jeugd. Maar wacht eens even? Hoor ik daar in die top 2000 niet Queen, Led Zeppelin en The Eagles op een, twee en drie staan? Misschien reist de tijd gewoon met me mee, net zoals mijn verleden en mijn verwachtingen over de toekomst mij blijven vergezellen. Ook 2017 zal zich naadloos in die reis door het leven aansluiten. Ik hoop ook in de uwe. Een hele fijne jaarwisseling, met heel veel mooie weemoed.